Çıban, her hangi bir mikrobun etkisiyle kıl kökünün ya da onun çevresinin irin toplamasıdır. Çıbanlar vücutta fazlaca oluşan zehirlerin birikmesi sonucu ve vücudun bu zehirleri dışan atmak için vermiş olduğu tepkidir.
Kırmızı ve şişkin, içi irin dolu bir şekli vardır. Vücu­dun her hangi bir yerinde çıkabilirler. Genellikle vücu­dun omuz, sırt kısmında ve kasık bölgelerinde çıkmak­tadır. Çıbanlar kimi zaman seyrek çıkmalarına karşılık kimi zamanda sık, sık çıkmaktadırlar. Ortaya çıkan bu çıbanları sıkmamakta fayda vardır.

Çünkü sıkılan bu çıbanlar dağılarak vücutta başka çı­banların çıkmasına da zemin hazırlar. Bunun önüne geçmek içinde antibiyotik kullanımı ve alkol kullanımı­nın yanı sıra kahve, şeker ve çikolataya da dikkat etmek gerekir.
Bu çıbana sahip olan kişilerin havlusu tıraş malzeme­leri, yatağı ya da buna benzer kişisel eşyaları da çıba­nın, bu eşyaları kullanan kişilere geçmesine neden olur.

Kullanılan malzemeler:
Badem
Bal
Çam Sakızı
Sabun
Terebentin
Hazırlanışı:
İkişer tatlı kaşığı badem, çam sakızı, sabun, tereben­tin ve bir çay bardağı bal alınarak bir kaba konur. İyice karıştırılarak merhem haline getirilir ve çıbanlara sürülür.

Kullanılan malzemeler:
Gül kurusu
Kedi otu
Mahmude
Mesteki
Sandal
Sarı Sabır
Hazırlanışı:
Üç tatlı kaşığı gülkurusu, mesteki, kedi otu, sandal, iki tatlı kaşığı sarısabır ve yedi tatlı kaşığı mahmude alı­narak bir kaba konur. İyice ezildikten sonra iki çay kaşı­ğı yenir.

Kullanılan malzemeler:
Adaçayı
Papatya
Gül
Hatmi
Sinir Otu
Su
Hazırlanışı:
Öç tane papatya, iki tutam gül, adaçayı, hatmi ve bir tutam sinir otu alınarak bir kaba konur. Beş bardak su eklenerek kaynatılır. Soğutulduktan sonra bir pamuk yardımı ile çıbanların üstüne sürülür.

Kullanılan Malzemeler:
Hava civa
İç Yağı
Hazırlanışı:
Birer tutam hava civa ve iç yağı alınarak bir kaba ko­nur. İyice karıştırılarak merhem kıvamına getirildikten sonra çıbanın üzerine sürülür.